Da biste shvatili šta se sada dogadja, o čemu se Veliki Reset radi, moramo da vratitmo sat natrag i izmedju ostalog da detaljnije razmotrimo nastanak Agende 21.
Početni signal za Agendu 21 i za umjetnu riječ “održivost” sa kojom se danas svakodnevno i svugdje susrećemo, je dat od strane Think Tanka pod imenom The Club of Rome (Rimski klub) koji se sastojao od “naučnika, intelektualaca, edukatora i poslovnih lidera”.
Oni su 1970. godine izdali deklaraciju koja je tvrdila da se svijet nalazi u očajnom stanju, i da je došlo vrijeme za jednu sveobuhvatnu, sistemsku regulaciju sudbine svijeta.
Vrijeme za “novi društveni poredak”.
Jedan od takozvanih problema koji treba hitno riješiti je prenaseljenost, od koje pate zemlja i okolina.
Tom elitnom klubu nije palo na pamet da korijen zla nije prenaseljenost, već masovna neravnoteža izmedju bogatih i siromašnih, kao i eksploatacija čitavih kontinenata od strane malobrojne elite.
Barem ne na papiru.
Time je postavljeno temelje za ideologiju koja je usledila.
Ima previše ljudi koji previše zagadjuju, i veliki deo njih mora nestati.
(“Držati Čovječanstvo ispod 500 miliona“).
CO₂ se nije više smatrao vitalnim za život i dobrim za biljke i ljude, već je proglašen kao opasnim, a ljudi bi trebali da se ustručavaju da ga isuviše izdišu.
Tu kampanju promijene svijesti, pokrenute širom svijeta od strane Rimskog kluba, je posle nekoliko decenija pokazala ozbiljne efekte.
Tako se čini da ljudima danas ne smeta da jedan procenat super-bogatih, koji sa svojim megakorporacijama uništavaju svetske resurse, propoveda ostalim 99 posto populacije da njihov ekološki otisak treba da bude što manji.
Ali, vratimo se ponovo na način na koji je cijelo ludilo pokrenuto.
Rio de Janeiro 1992
Upakovan u sladunjave riječi od strane Think Tanka, taj plan za krasnu novu budućnost je morao biti komuniciran svim zemljama svijeta. Za to je izabrana UNCED konferencija u Rio de Janeiru kada je ta tema prvi put predstavljena pod imenom Agenda 21.
Sa preko 19.000 učesnika, predstavnika vlada iz 178 zemalja i 2.400 zaposlenih iz raznih nevladinih organizacija, konferencija je prevazišla sve do tada vidjeno.
Nova putanja je morala biti što efikasnije saopštena javnosti.
Ali, umjesto da se razviju jasne strategije za razvoj pravičnog i pozitivnog suživota ljudi, životinja i okoline, na primjer u pogledu sječe tropskih šuma, cijela stvar se pokazala kao prilično nedefinisana.
Mnogo velikih riječi – uključujući održivost – ali ništa opipljivo.
Rodjena je zelena prevara oko Agende.
Ali šta zaista stoji iza Agende 21?
- Smanjenje stanovništva (riješavanje beskorisnih potrošača hrane)
- Kontrola stanovništva
- Kontrola naše ishrane (ko kontroliše proizvodnju hrane kontroliše ljude)
- Beživotne zone na selu (zabrana da ljudi žive od zemlje)
- Smart cities – pametni gradovi (ogromni gradovi u koje će se svi preseliti)
- Zabrana privatnog vlasništva
- Formiranje komuna (kada neko ide na posao, druga osoba može koristiti njegov stan za odmor)
Šta su sponzori zaista naumili kada su pristalicama Agende najavili tu utopiju?
Nastavlja se
